Decatur, Ga.’dan 45 yaşındaki Dionne Davis, “kişinin anlayacağı şekilde veda etmelisiniz” diyor. dadı olarak. Bu süre zarfında, bazıları doğumundan beri baktığı birçok çocuğa veda etti. İlişkiyi ve bağlamını onurlandıran kelimeleri seçin. Davis, “Bir çocuğa asla ‘Artık burada çalışmayacağım’ demem” diyor. “’Bayan Dionne üzgün çünkü seninle her gün oynayamayacağım’ derdim.”
Bir veda sürpriz olmamalı. Davis, “Bunu konuşmak için zaman ayırın” diyor. Tüm duygusal süreci ayrılık anına bırakmayın. Davis’in baktığı 6 ve 7 yaşındaki kardeşler, eyalet dışına taşınmaya hazırlanırken, birlikte bir takvim yaptılar ve yola çıkacakları günleri işaretlediler. Davis çocuklardan gelecekteki evlerinin resimlerini çizmelerini istedi ve bir sonraki doğum günlerinde nasıl görüneceklerini hayal ettiğini resimledi. Sonuç olarak, son günleri üzücü olmaktan çok kutlama gibi geldi çünkü herkesin yaklaşan kaybı işlemek için zamanı vardı.
İster kendi ülkenizden uzaklaşıyor olun, ister bir eşten ayrılıyor, bir işi bırakıyor veya bir arkadaşlığı bitiriyor olun, izin alma koşullarınız konusunda kendinize ve başkalarına karşı açık sözlü olun. Kendinize sorun: Bu sonsuza kadar bir veda mı yoksa belirli bir tür birlikteliğin sonu mu? Kısmi vedalar, hangi bölümün bittiği açıksa işe yarar; Davis, bakıcılığını bitirdikten sonra bile çocuklarla iletişim halinde olmaktan hoşlanıyor. Bununla birlikte, koşullar daha uç bir şey gerektirdiğinde bunu kabul edin ve bunu açıkça iletecek kadar cesur olun. Ulusal Ev İşçileri Birliği’nde dadı konseyinin bir üyesi olarak daha iyi tıslama ve fayda sağlamayı savunan Davis, “Çocuklara duyduğum sevgiden dolayı zor durumlarda çok uzun süre kaldım” diyor.
Ayrılık gelenekleri kültüre ve coğrafyaya göre değişir. Yine de, değer verdiğiniz şeylerden ayrılmak, her yerde insan olmanın kaçınılmaz bir parçasıdır. Vedaları türümüz için önemli bir sosyo-duygusal beceri olarak düşünün. Geçişler sırasında esneklik, Davis’in çocuklara devasıyla öğretmeye çalıştığı bir derstir. Davis, “İşler değişecek” diyor. “Büyümeyi öğrenmeliyiz.”
(Yedi yıl aradan sonra, bu son ipucu. Güle güle ve tüm kalbimle teşekkür ederim!)